حضرت امام جعفر صادق علیه السلام، معرفت وى را همطراز ادراك شب قدر معرفى می فرماید:
«اللّیلةُ»، فاطمةُ و «القَدْرُ»، اَللّهُ. فَمَنْ عَرَفَ حقَّ معرفت‌ها فَقَدْ ادركَ لیلةَ القَدْرِ… ؛
«لیلة»، فاطمه است و «قدر»، اللّه؛ از این روى هر آن كه به شناخت حقیقى فاطمه، توفیق یابد، بى گمان شب قدر را درك كرده است.
سرانجام، زمینه و زمان آزمایش ایوب فرا رسید و گرفتار امتحان الهى شد.
ایوب ثروت و مکنت و فرزندان را یکى پس از دیگرى از دست داد. در تمام مراحل این آزمایش بزرگ، صبر ایوب بر حوادث و پیشامدهاى تلخ چیره شد و آنگاه که نیمهجانى بیش برایش نمانده بود دست به دعا برداشت و چنین گفت:
بارالها، ضرر و زیان به جان من رسید و تو ارحم الراحمین هستى.
شیخ طبرسى گوید: «این سخن ایوب، کنایهاى ظریف براى طلب حاجات است.»(۲)
در آیه دیگر آمده است که ایوب چنین گفت:
پروردگارا، شیطان با سختى و رنج و عذاب به سراغ من آمد.
به هر حال، دعاى ایوب مستجاب شد و از این امتحان بزرگ سربلند برآمد و بر شیطان و پیروانش روشن شد که ایوب در شادى و غم، دارایى و ندارى، تندرستى و بیمارى خداپرست و خدادوست است.
ندا رسید: «با پایت زمین را بخراش، چشمهاى بر مى‌آید که آبش بیمارى‌هاى تو را مداوا مى‌کند و هم نوشیدنى گوارا براى تو است.»
خداوند سلامتى را به او برگرداند و از فرزندان و خاندان دو چندان به او عنایت کرد. ثروت و مکنت رفته باز آمد و زندگى او بیش از پیش رونق یافت.
درباره تفسیر «فرزندان دوچندان به او عنایت کرد» از امام صادق (علیه السلام) پرسیدند، آن حضرت فرمود: «علاوه بر فرزندانى که در این امتحان بزرگ از دنیا رفته بودند، فرزندانى که پیش از آن هم از ایوب وفات یافته بودند، زنده شدند.»(۴)
صالين خدابنده kh.salehin.ir
برای هر عملی و کاری زینت و آراستگی وجود دارد که باعث متمایز شدن یک چیز با چیز دیگر می‌شود. یکی از اعمال و رفتار انسان بحث طاعت و بندگی خداست که در احادیث و روایات از آن به عنوان بهترین زینت و زیور برای انسان یاد شده است.
امام علی(ع) در حدیثی می‌فرمایند: هیچ آراستهای به زیوری مانند طاعت خدا، آراسته نشد1.
ایشان همچین در توصیف نیکوترین سلوک فرمودند: نیکوترین هیأت (وسلوک) آن است که تو را با مردم آمیزش دهد و در میان آنها زیبایت گرداند و زبان (بدگویی) آنان را از تو باز دارد2.
در حدیث دیگری از امام علی(ع) در بیان زیور ایمان می‌خوانیم که حضرت می‌فرمایند: زیور ایمان، پاکی درون است و نیک رفتاری برون3.
ایشان همچنین درباره علت و سبب زیبایی رخسار مؤمن، فرمودند: زیباییِ رخسار مؤمن از حسنِ عنایت خداست به او4.
صالحين خدابنده kh.salehin.ir
اگر انسان کامل بخواهد به شکل مکتوب در آید صورتش می شود قرآن کریم، همانگونه که امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام قرآن ناطق بودند
حال اگر این قرآن قرائتش و تفکر در آیاتش قلوب ما را متحول نمی کند، شک نکنید که زیارت انسان کامل، حضرت حجت هم قلوب ما را متحول نخواهد کرد!
اگر می خواهید حال خود را هنگام ملاقات حضرت حجت بدانید ببینید الان در ملاقات با قرآن چه حالی دارید! اگر مشتاق قرآنید می توانید امیدوار باشید که مشتاق حضرت حجت حقیقی هم هستید و گرنه اگر قرآن نزد شما مهجور است و با آن انسی ندارید و فکر می کنید که مشتاق حضرت حجت هستید، آن شخص امام زمان، زاده وهم و خیال خودتان است.
آیت الله مجتبی تهرانی رحمة الله علیه
پاسخ
|
عوامل موثر در طول عمر آدمی بر دو قسمند: 1- عوامل طبیعی:برخی از عوامل طبیعی در افزایش عمر که برای بشر تاکنون شناخته شده است عبارتند از: 1. تغذیه صحیح دور از افراط و تفریط؛ 2. کار و حرکت مداوم؛ 3. پرهیز از هر گونه مواد مخدر و اعتیادهای خطرناک؛ 4. دور بودن از هوای آلوده؛ 5. مصرف نکردن مشروبات الکلی؛ 6. دوری از هیجان های مداوم. 2- عوامل معنوی:ارتباط ظاهری عوامل معنوی مؤثر با مسأله طول عمر بر ما چندان روشن نیست، اما در آیات قرآن کریم و روایات اسلامی روی آن تاکید شده است که به چند نمونه آن اشاره می کنیم: 1. ایمان قوی و توکل بر خدا که بتواند انسان را در ناملایمات زندگی آرامش و قدرت بخشد 2. صدقه 3. صله رحم؛ پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله می فرماید: «انَّ الصَّدَقَةَ وَ صِلَةَ الرَّحِمِ تَعْمُرانِ الدِّیارَ، وَ تَزیدانِ فِی الْاعْمارِ[1]؛ انفاق در راه خدا و صله رحم خانه ها را آباد و عمرها را طولانی می کند.» 4. احسان؛ امام باقر علیه السلام می فرماید: «الْبِرُّ وَ صَدَقَةُ السِّرِ ینْفِیانِ الْفَقْرَ وَ یزیدانِ فِی الْعُمْرِ وَ یدْفَعانِ عَنْ سَبعینَ مَیتَةَ سُوءٍ[2]؛ نیکوکاری و انفاق پنهانی فقر را برطرف ساخته، عمر را افزایش می دهد و از هفتاد گونه مرگ و میر بد جلوگیری می کند.» 5. گناه نکردن؛ خداوند متعال، می فرماید: «اَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُون* یغْفِرْلَکم مّن ذُنُوبِکمْ وَیؤَخّرْکمْ إِلَی أَجَلٍ مُّسَمًّی إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَآءَ لَایؤَخَّرُ لَوْ کنتُمْ تَعْلَمُونَ[3]؛ (ای قوم) خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید، و مرا اطاعت نمایید. اگر چنین کنید خدا گناهانتان را می آمرزد و تا زمان معینی شما را عمر می دهد، اما هنگامی که اجل الهی فرا رسد تأخیری نخواهد داشت اگر می دانستید.[4]» و در جای دیگر می فرماید: «وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیهِ یمَتِّعْکمْ مَتاعاً حَسَناً إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی وَ یؤْتِ کلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنِّی أَخافُ عَلَیکمْ عَذابَ یوْمٍ کبِیر[5]؛ و از پروردگار خویش آمرزش بطلبید سپس بسوی او بازگردید تا شما را تا مدّت معینی، (از مواهب زندگی این جهان) به خوبی بهره مند سازد و به هر صاحب فضیلتی، به مقدار فضیلتش ببخشد! و اگر (از این فرمان) روی گردان شوید، من بر شما از عذاب روز بزرگی بیمناکم.» و در جای دیگر می فرماید: «فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِم[6]؛ و خداوند آنها را به (کیفر) گناهانشان گرفت.» امام صادق علیه السلام می فرماید: «مَنْ یمُوتُ بِالذُّنُوبِ اکثَرُ مَّنْ یمُوتُ بِالْاجالِ وَ مَنْ یعیشُ بِالْاحسانِ اکثَرُ مِمَّنْ یعیشُ بِالْاعْمار[7]؛ آنها که بر اثر گناهان می میرند بیش از آنهایند که به مرگ الهی از دنیا می روند و کسانی که بر اثر نیکوکاری عمر طولانی پیدا می کنند، بیش از کسانی هستند که بر اثر عوامل طبیعی عمرشان زیاد می شود!» در بعضی روایات به برخی گناهان مانند ظلم و زنا که در کاهش عمر دخالت دارد، اشاره شده است.[8]
پی نوشت |
